Jakiś czas temu na kilku blogach pojawiła się recenzja gry planszowej z zającami w roli głównej. Zasady tej gry są proste, a przebieg wciągający. Jest ona również świetną okazją do nauki kolorów w języku ojczystym dla młodszych dzieci, oraz w języku obcym dla tych nieco starszych.

Wzorując się na pierwowzorze, postanowiłam wykonać większą wersję gry, gdyż zamiarem moim było wykorzystanie jej podczas lekcji języka niemieckiego w szkole, w klasach I-III.

Pionki przygotowałam z rolek po papierze toaletowym (podpowiedź, jak można je wykonać znajdziecie tutaj), zwykłą kostkę na potrzeby gry okleiłam papierem kolorowym, a za "gniazdka" posłużyły mi kawałki zielonych kartek z bloku.



Zasady gry:

Wszystkie zające ustawiamy na środku. Każdy uczestnik otrzymuje "gniazdko", w którym mogą usiąść tylko dwa zwierzątka. Gracze kolejno rzucają kostką i nazywają głośno wylosowany kolor. Zabierają ze środka zająca w odpowiednim kolorze i umieszczają go w "gnieździe".

 Jeśli w kolejnych rundach wypadnie kolor, w jakim mamy zajączka w "gnieździe", otrzymujemy punkt, odkładamy zająca na bok i zwalniamy tym samym miejsce dla następnego uszatego. Jeśli w "gniazdku" mamy dwa zające, a wylosowany kolor nie odpowiada żadnemu z nich, kolejka przepada.


Gra toczy się do momentu, aż na środku nie zostanie żaden zając.
Wygrywa osoba, która zdobędzie najwięcej punktów.

Choć nauka na pamięć, w myśl zasady 3 x Z (zakuj, zdaj, zapomnij) jest przez wielu krytykowana i wycofywana z metodyki nauczania, to pamięciowe opanowywanie krótkich tekstów (wierszy czy piosenek) niesie ze sobą wiele korzyści.

Ucząc się na pamięć dziecko ćwiczy pamięć językową (zapamiętywanie wyrazów, zwrotów językowych itp.), logiczną (zapamiętywanie treści i sensu utworu) i mechaniczną (zapamiętywanie wyrazów w ustalonej kolejności).  

W przypadku nauki języków obcych recytacja wiersza, czy zaśpiewanie piosenki może być doskonałą okazją do przełamania bariery językowej. Skoro dziecko potrafi powiedzieć kilkanaście wersów tekstu, wzrasta jego wiara w siebie i motywacja do dalszej nauki.




Wkuwanie tekstów na pamięć bywa jednak nudne i trudne, dlatego wiele dzieci zniechęca się już na wstępie. Można jednak spróbować kilka sposobów, które są bardzo skuteczne, a dla dziecka wydają się zabawą połączoną z rywalizacją:

1. Ile razy...? - zróbcie zakład i oszacujcie, ile razy trzeba głośno przeczytać wierszyk, aby pozostał w pamięci, a następnie to sprawdźcie. Możecie czytać na zmianę. Kto poda liczbę najbliższą prawdy, wygrywa zakład. Dziecko świetnie się bawi i zapomina, że tak naprawdę to nauka.

2. Znikające słowa - do tej zabawy potrzebna będzie tablica (tradycyjna, lub biała). Jeśli takowej nie posiadacie weźcie kartkę, ołówek oraz gumkę do mazania. Tekst, który trzeba opanować napiszcie na tablicy (lub na kartce). Przeczytajcie go głośno, a następnie wymażcie jedno słowo, zaznaczając miejsce, w którym się znajdowało. Przeczytajcie po raz drugi, nie pomijając wymazanego wyrazu. Usuńcie kolejne słowo, i kolejne... Czytajcie na zmianę, a jeśli dzieci jest więcej, niech podzielą się na grupy i czytają po kolei. Gdy na tablicy pozostanie więcej pustych miejsc, niż wyrazów okaże się, że tekst jest już w głowach.

3. Zdarta płyta - w przypadku nauki tekstu piosenki sięgamy po nagranie - obecnie płyty są dołączone do podręczników, a jeśli nie, to z dużym prawdopodobieństwem znajdziemy dany utwór w internecie. Jeżeli należy nauczyć się wiersza, to trzeba się nieco bardziej postarać i nagrać wyrecytowany tekst na dyktafon. Nagranie odtwarzamy dziecku na okrągło: gdy je obiad, bawi się, jedziecie gdzieś samochodem itd. Dziecko nie musi być skupione, ani nawet słuchać, co leci z odbiornika. Uczy się jednak podświadomie i po jakimś czasie okazuje się, że tekst ma już w pamięci.

A Wy - macie jakieś sprytne sposoby na naukę na pamięć?

Miał być wpis do kolejnego hasła zabawy #Bliskopad2015, ale "farby w ukryciu" niestety nie wyszły nam za fajnie.

Przy farbach jednak zostałyśmy i dzisiaj pokażę jesienne drzewko. Liscie namalowane zostały przy pomocy palców, ale rączki pozostały czyste. Czy to możliwe? Jasne, że tak.

Potrzebne będą:
- kartka z narysowanym/skopiowanym drzewem
- farby w tubce
- kredki
- "koszulka" na dokumenty lub celofan


Sposób wykonania:

Drzewo kolorujemy kredkami.

Następnie paćkamy na kartkę różnokolorowymi farbkami (farby powinno być dość grubo):

Jeśli podobają Ci się treści na tej stronie i chciałbyś więcej i więcej... Postaw mi kawkę! Koniecznie z cukrem, bo cukier krzepi ;o)

Kolejne hasło w projekcie blogowym #Bliskopad jest ściśle związane z dzisiejszym świętem i  brzmi "barwy narodowe".

Ponieważ patriotyzm warto krzewić w dzieciach od najmłodszych lat, już teraz opowiadamy Zosi  o historii Polski, o barwach i symbolach narodowych. Zakładam, że pewnie i tak niewiele z tego rozumie, ale gdy po raz kolejny zetknie się z tematem w przedszkolu lub szkole, nie będzie dla niej nowością.


Święto odzyskania przez Polskę niepodległości to również ciekawy temat do prac plastycznych. Zosia zrobiła wyklejankę - flagę:



Mama natomiast kotylion:

Pora na kolejne propozycje wierszyków do rysowania. Tym razem klimaty jesienne.


MUCHOMOR

Rysuj ze mną dwie kreseczki - niech trzymają pion.
Już połowa muchomora, to jest jego trzon.

No a nad nim jest kapelusz, co ma kształt półkola.
W nim narysuj kilka łatek, to jest twoja rola.

Białe zostaw trzon i łatki, zrób więc to uważnie.
Całą resztę na czerwono koloruj odważnie.


JARZĘBINA

Zaczynamy od gałązek - kreseczki zielone.
Kuleczkami malutkimi zakończone.

Te kuleczki na czerwono pokoloruj, proszę.
Jesli dobrze się znów spiszesz, to koniec ogłoszę.

Bardzo dobrze! Dałes radę! Znowu się sprawdziłes!
Na pochwałe i to wielką w pełni zasłużyłes.


ŻOŁĄDZ

Owoc dębu rysujemy.
Od dwóch kresek to zaczniemy.
Obok siebie być się zdają,
Lecz na dole spotykają.

A nad nimi kapelusik,
Odpowiedni kształt mieć musi.
Spłaszcz kółeczko, daj ogonek.
I zadanie zakończone.


Wierszyki pochodzą z książki pt. "Wierszyki do rysowania" autorstwa Arkadiusza Maćkowiaka.

Ciekawa jestem jak wyglądają prace Waszych dzieciaczków. Może się pochwalicie?

Dlaczego to takie ważne?

Umiejętność opowiadania (jeśli jest ćwiczona i pielęgnowana) prowadzi wprost do zbliżania się ludzi, otwarcia na innych oraz przez uważne słuchanie do wzajemnej akceptacji. Jest to sytuacja obustronna, więc także słuchacz zostaje zachęcony do dzielenia się z nadawcą swoimi przemyśleniami. Tak tworzy się więź. Dzieci w poszukiwaniu schronienia mogą usiąść na kolanach swojej mamy czy swojego taty i tam odnaleźć bastion bezpieczeństwa – w porównaniu do alienujących ludzi oraz stwarzających pozory i zubażających znacząco proces komunikacji międzyludzkiej, mediów technicznych oraz Internetu. W sytuacji bezpośredniego kontaktu słuchacz-narrator, dochodzi poza tym do pielęgnacji kultury słowa, konwersacji, wspomagając u najmłodszych proces wyrażania przez nich swoich stanów napięcia wewnętrznego, spowodowanych często przez nadmiar i nieskoordynowanie uczuć, które dopiero dzięki wypowiedzeniu, ujęciu w słowa i obecności słuchacza układają się w sensowną całość. 

Odpowiednie przygotowanie

Jednym z ważniejszych elementów przygotowania się do opowieści będąc nadawcą jest zastanowienie się nad tym, co chcemy osiągnąć, dokąd ma to nas zaprowadzić. Jeśli poznamy cele, osiągniemy użyteczne narzędzie pozwalające nam na nadanie opowieści odpowiedniego charakteru, wydźwięku i indywidualnych, niepowtarzalnych znaczeń. Osoba opowiadająca historię poprzez tego typu działanie i przybieranie konkretnej, zamierzonej postaci zmienia nie tylko ją samą ale i treść przekazu. Jest to dość istotny element, gdyż to właśnie my nadajemy opowieści wyrazu oraz powołujemy ją do życia, jednocześnie decydując jakie ono będzie i jaką wartość będzie przedstawiać dla słuchacza. Ten pierwszy krok zaprowadzi nas już bezpośrednio do pokoju dziecięcego, w którym jest aż gęsto od napięć emocjonalnych i oczekiwania na to co powiemy oraz w jakim świecie tym razem przeżyjemy z naszym małym słuchaczem kolejną fantastyczną przygodę. 

Rola narratora

Będąc narratorem jesteśmy zobligowani do ciągłej kontroli i gotowości do zmian, uwzględniając reakcję oraz stopień zrozumienia naszego dziecka, dlatego ważnym jest by w trakcie opowieści utrzymać z nim kontakt wzrokowy. Naszym zamiarem przy opowiadaniu powinno być jak najlepsze zaanektowanie uwagi dziecka za pomocą przedstawianej historii. By to osiągnąć potrzeba nam dwóch składników – zabawowego charakteru i mogącego zaciekawić naszą pociechę wątku fabularnego. Dziecko mając swoje problemy, oczekuje wzbogacenia jego wnętrza i pomocy w borykaniu się ze swoimi troskami. Bajka musi więc nawiązywać do jego cech personalnych, a co ważniejsze, żadnej z nich nie umniejszać i nie wyśmiewać, za to dać możliwość rozeznania w jego własnym wewnętrznym świecie i uporządkowania go. Kluczową cechą jest też, by mały słuchacz poczuł, że jego dylematy są odbierane w sposób poważny, a także by odnalazł pocieszenie i uwierzył w to, że przyszłość będzie dla niego dobra oraz że sam jest wartościowym człowiekiem.

Elementy edukacyjne

Do stworzenia powyższego artykułu poprosiliśmy o pomoc ekspertów należących do zespołu bajecznie.eu. Jest to portal o bajkach i wszystkim co z nimi związane, zawierający wiele artykułów, które mogą okazać się przydatne rodzicom pragnącym wprowadzić swoje pociechy w świat opowieści.

2. Tabliczkowe rymowanki - aby zapamiętać trudniejsze przykłady można ułożyć do nich własne, krótkie wierszyki/rymowanki lub skorzystać  z już gotowych jak na przykład te tutaj.

3. Tabliczka mnożenia po japońsku - ciekawy i łatwy sposobem jest mnożenie geometryczne za pomocą kresek:

Pamiętacie mój wpis dotyczący obiegu wody w przyrodzie?

Stworzyłam wtedy mały ogródek w plastikowej butelce, aby pokazać jak powstaje deszcz i udowodnić, że woda cały czas krąży w przyrodzie. Dzisiaj pokażę dowód.

Ponad dwa miesiące temu nasz inspekcik wyglądał tak:

Dzisiaj zapraszam na kolejną porcję wierszyków do rysowania. Poprzednie dwie częscie znajdziecie tutaj.

Temat na dzis to OWOCE.

Kto jeszcze nie bawił się kolorami na mlecznej tafli, koniecznie musi spróbować!

Zabawa ta wciąga bardzo wymagające (czyt. szybko nudzące się) dzieciaki, a wykonanie jest bardzo proste.

Nie będzie dla nikogo żadną nowością, jeśli napiszę, że dzieci najłatwiej i najszybciej uczą się przez zabawę i naśladownictwo. Mogąc coś doświadczyć, czy sprawdzić na własnej skórze zapamiętają coś szybciej i na dłużej.


Weźmy na tapetę na przykład temat "Obieg wody w przyrodzie". Można oczywiście dziecku wytłumaczyć jak to działa. Można pokazać stosowny obrazek czy wykres. Jednak najprawdopodobniej pozostanie to dla niego abstrakcją.

Co innego, jeśli zaprezentujemy to zjawisko w niemal namacalnej formie.

Do wykonania eksperymentu potrzebujemy:
- dużą plastikową butelkę po wodzie mineralnej lub słoik z nakrętką
- tasmę klejącą
- ziemię
- dowolne, małe roliny (my wzięlismy trawę, miętę i jaki chwasty)
- ewentualnie kamyki i patyczki do ozdoby
- wodę

Wykonanie:
Butlę przecinamy mniej więcej w połowie. Na dnie butelki / słoika wsypujemy ziemię, robimy dziury i sadzimy roślinki. Nasz mini ogródek można przyozdobić za pomocą kamieni (my wzięliśmy kamyczki po zlikwidowanym akwarium) i patyczków. Na koniec podlewamy wodą. Słoik szczelnie zakręcamy. Jeśli nasz ogródek powstał w butelce to górną część (z zakrętką) nakładamy na dolną i obklejamy taśmą klejącą. Inspekt stawiamy w słonecznym miejscu.


Co się stanie?
Po jakimś czasie, spadnie deszcz. Na ściankach naczynia zacznie skraplać się woda, która z czasem spłynie w dół. Możemy wytłumaczyć wtedy dziecku, co się dzieje - powstał obieg zamknięty, w którym krąży woda. Nie ginie, tylko zmienia stan skupienia. A nasze roślinki pomimo braku podlewania na długo pozostaną zielone.



Inspiracja do tego eksperymentu było lipcowe hasło "Ciepły, letni deszcz" w zabawie zorganizowanej na blogu IGranie z Tosią.

Inspiracje do tej zabawy zaczerpnęłam z bajki pt. "O Wojtku, który mimo wszystko został sławnym malarzem" autorstwa Grażyny Nowak, która wchodzi w skład audiobooka "Mimo wszystko..." Bajki terapeutyczne.



Jest to zbiór bajek, które nie tylko bawią, ale też uczą. Na ciekawych przykładach pokazują jak ważna jest wytrwałość w dążeniu do realizacji planów i marzeń, nie poddawanie się przy pierwszych niepowodzeniach. Poruszony jest także temat choroby i przyjaźni. Słuchowiska są świetnym pretekstem do rozmowy z dziećmi na temat ich wielkich-małych problemów i pracy nad ich pewnością siebie.

Szczerze zapraszam do zakupu audiobooka, tym bardziej, że kupując płytę wspierasz podopiecznych fundacji Anny Dymnej "Mimo wszystko". Płyta do kupienia tutaj.